Het is maandag 6 mei, vandaag staat kuur nummer twee gepland in het ADRZ in Vlissingen. Iets voor enen melden we ons bij de dagverpleging. De verpleging geniet nog van hun lunchpauze. Op de zaal ligt één mevrouw in diepe slaap aan het infuus. Een andere vrouw maakt aanstalte om weg te gaan. Al vrij snel worden we verwelkomd. ‘Meneer Verburg, goedemiddag’. Een bekende verpleegkundige heet me welkom. Zelf maak ik aanstalte om in een stoel te gaan zitten, maar ze overtuigd me om toch maar, vanwege mijn rugproblemen op bed te gaan liggen.
Ze is goed ingelezen en geeft later ook aan dat we onlangs ook telefonisch contact hebben gehad toen het niet goed ging. Al vrij snel voel ik dat mijn onderrug en been gaan opspelen. Gelukkig zakt de pijn later tot een aanvaardbaar niveau. Het infuus wordt geprikt en de chemo loopt met een constante hoeveelheid door het slangetje mijn inmiddels dunne arm in. De inlooptijd is anderhalf uur, daarna volgt nog de immuuntherapie met een inlooptijd van een uur. Tussendoor wordt het systeem nog gespoeld.
Tijdens mijn vorige chemokuren in Vlissingen zat ik op de dinsdagmorgen. Nu zal ik de kuren op de maandagmiddag krijgen. De catering in de ochtenduren is beter dan ‘s middags. Nu gaat het eten me de laatste weken niet goed af, maar zelfs ik kreeg zin in een knabbel, helaas moest ik het doen met een heel klein koffiekoekje.
Het is niet druk. Over de hele middag genomen komen zes patiënten, sommige zijn met een half uur alweer vertrokken, anderen verblijven langer. Van de middagpatiënten was ik de eerste en ging ik als laatste weg. Even na vieren kan ook ik naar huis. Voorzien van de tabletten om thuis in te nemen.
De kop is er weer af voor weer twee weken chemotherapie.
