Het is dan toch zover gekomen…

Het is maandag 13 mei. Afgelopen nacht eindelijk weer een nacht goed kunnen slapen na een aantal slechte nachten. Vanmorgen na het douchen, mijn vaste weeg moment. Zoals ik gisteren al beschreef zou vandaag een cruciale dag zijn omdat ik mijn ondergewicht inmiddels heb bereikt. In vergelijking met gisteren weer een halve kilo minder. Het is inmiddels de zoveelste dag achtereen dat de weegschaal dagelijks een minder saldo aangeeft. De afgelopen maand acht kilo minder. Het wordt vandaag aan de bel trekken.

Na wat heen en weer gebel met het ziekenhuis, is het dan toch zover gekomen. Ik moet aan de sondevoeding. Komende week krijg ik een oproep om via een gastroscopie een sonde te laten plaatsen. Aangezien ik een Gastric Bypass heb, kan dit niet via de normale manier geplaatst worden. De sonde mag namelijk niet in mijn maag geplaatst worden, maar rechtstreeks in mijn darm. Dit kan en mag alleen door een MDL-arts gedaan worden en niet zoals ‘normaal’ door een verpleegkundige.

De sondevoeding zal 24-uur per dag druppelsgewijs worden toegediend. De voeding die ik per sonde toegediend krijg, moet voldoende zijn. Daarnaast mag ik zelf proberen te eten van zaken die ik lekker vind. Volgens de diëtiste gaan we de druk van voeding van de ketel halen. Op dit moment lukt het mij niet om nog niet de helft van mijn levensbehoeften binnen te krijgen.

Inmiddels heb ik van het bedrijf die de voeding, de pomp en andere toebehoren leveren gehoord dat deze morgen al geleverd worden. Daarnaast zal de thuiszorg worden ingeschakeld voor instructies en training m.b.t. het toedienen van de voeding.

De toediening door middel van een gastroscopie vind ik wel een dingetje. De ervaring toen was niet heel prettig onder plaatselijke verdoving. We gaan het zien, tenslotte moet het gebeuren. We gaan het afwachten.

Bijkomend voordeel is wel, dat ik met de sonde, geen ‘gore’ drankjes meer hoef te drinken. Dat dan weer wel.

error: Content is protected !!