Informatie

Behandeling, dag 17

Het is woensdagmorgen 02:10 als ik klaarwakker naar mijn wekker lig te staren. Het is inmiddels een gewoonte na de chemo. Ook nu na de vierde chemokuur, slaap ik slecht. Oorzaak is de hoge dosering van de Dexamethason (ontstekingsremmer) die als pré-medicatie voor de chemo moet worden ingenomen. De twee keer 4 mg is van niks naar de flinke dosis, de boosdoener. Een van de bijwerkingen is slapeloosheid. Nu klinkt dat heel zwaar, maar zorgt ervoor dat ik eigenlijk niet echt meer kan slapen. Rond 04:00 uur besluit ik naar het toilet te gaan. Misschien slaap ik daarna wel weer in. Niets is minder waar. Ik voel me een beetje hyper. Verraderlijk voor het verloop van de rest van de dag. Bekend is ook dat de bestraling na de chemo er vaak extra inhakt. Dat zal vandaag niet anders zijn vrees ik. Om 05:50 uur besluit ik mijn bed uit te gaan terwijl iedereen in huis nog in diepe slaap ligt.

Ik heb heel de nacht liggen denken wat ik nog wil gaan doen. Zo wil ik voor mezelf een radiogids maken met mijn favoriete radiozenders, deejays en presentatoren, maar dat is een beetje overbodig aangezien er een prachtige website is namelijk Oorboekje.nl. Optie valt dus af. Het is ondoenlijk om dit dagelijks actueel te houden. Wel wil ik me verder verdiepen in het leven Napoleon Bonaparte en toch ook wel een beetje in onze eigen Vaderlandse geschiedenis. Niet echt ingrediënten om de slaap te vatten zo in de vroege ochtend. Het zorgt er in ieder geval niet voor dat de hersenen ook maar even in de slaapmodus komen. Ik heb het gevoel een beetje van de nachtdiensten die ik vroeger draaide. De man met de denkbeeldige hamer gaat vandaag zeker langskomen. Mocht hij mijn deurtje voorbijgaan, dan zal dat fijn zijn. Dan slaap ik hopelijk komende nacht goed. Komt hij wel langs? Dan zullen we naar hem moeten luisteren.

Even voor zessen zit ik met een warmhoudmok aan mijn eerste bakje koffie op mijn werkkamer. Rond half acht verplaats ik me naar beneden. Zet thee en neem mijn medicijnen in. Het ontbijt bestaat nog steeds uit een viertal ‘Koffieleutjes’, ze smaken en hebben een goede doorgang door de slokdarm.

Aangezien de stoelgang gisteren en vandaag niet opgang komt, mag ik weer zo’n poedertje oplossen in 125 ml water. Het moet ervoor zorgen, dat datgene wat erin is gegaan er ook weer op een acceptabele manier uitkomt. De details zal ik je besparen. Tijdens de behandelingen heb ik er gelukkig nog maar weinig gebruik van hoeven te maken. Uit de grote doos is dit het tweede zakje. Moet je weten dat ik tot drie zakjes per dag mag. Ik hoop ervoor gespaard te blijven.

De tijd breng ik door op internet, luister naar de radio en maak af en toe een puzzeltje. Straks om 11:50 uur staat bestraling nummer 17 gepland. De bestraling verloopt zoals gepland. Op de vraag hoe het vandaag gaat, kan ik alleen maar antwoorden dat ik bijna niet geslapen heb vannacht en dat dit hoogstwaarschijnlijk door de medicatie komt die ik voorafgaand aan de chemo moet innemen. Al snel geeft een van de medewerkers aan dat zij geen verstand hebben van medicatie, maar meer technisch zijn opgeleid. Dan hou ik het maar bij mijn eigen verpleegkundige kennis, met een knipoog.

Vanmiddag zijn mijn ouders er, gezellig en even afleiding. Samen doen we nog wat regelzaken. De verwachtte vermoeidheidsdip na de bestraling blijft uit, wel heb ik al een hele dag wat blosjes op de wangen en ben ik, zoals mijn dochter zegt, een beetje hyper. De gemeten temperatuur is gewoon, dus geen zorgen. Het eten vanavond gaat met horten en stoten. Na een keer overgeven kan ik heel voorzichtig dooreten. Het overgeven is pijnlijk en geeft een branderig gevoel aan de slokdarm. Hierdoor is het extra pijnlijk om het eten te laten passeren.

Aanstaande vrijdag staat de opname gepland voor deel 3 van de podcast ‘Kankerzooi’. We gaan weer een update geven over de huidige situatie. Het maken van de podcast is bijzonder en voor ons een mooi document. Voor sommigen confronterend, voor de andere fijn om te beluisteren/bekijken. In de loop van vrijdag hopen we de podcast online te hebben staan.

Vanavond rustig aan en hopelijk kunnen we vannacht de slaap wel vatten en starten we morgen weer fris en fruitig.

Fijne avond!

Behandeling, dag 16

Het is dinsdag, 23 januari, dag 4 van de chemokuur. Ik moet bekennen dat ik het best wel een beetje spannend vind hoe de bloedwaarden eruit zullen zien. Aangezien ze de afgelopen week al minder waren en de leverfunctie ook iets was afgenomen. Hopelijk vormt dit geen belemmering. Maar, we gaan met volle moed straks de deur uit.

Ik wordt wakker met een verstopte neus. De afgelopen dagen was ik met momenten ook al een beetje snotterig. Soms snuit ik ook een beetje bloed mee. Met traplopen ben ik een beetje kortademig. Ik zal er melding van maken, want ze willen alles van me weten. Ik heb goed geslapen. De gekste dromen komen de afgelopen weken voorbij. Iedereen komt er wel een keer in voor, zij het met een hoofd- en anders een bijrol. Soms zijn ze grappig, bizar, andere spannend en soms ook beangstigend. Gelukkig ben ik de meeste alweer vergeten.

Na een licht ontbijtje, een bak koffie, medicatie en een douche. Neem ik de pré-medicatie in voor de chemo. We gaan op naar Vlissingen. Prikken, bestralen en naar de dagbehandeling.

Bij het bloedprikken hoef ik, met de CITO urgentie, niet lang te wachten. Bij het aanmelden bij de balie benoem ik nog maar eens dat de beoordeling in Vlissingen plaats moet vinden. Het is dezelfde prikmevrouw die mij vorige week heeft geprikt. Ze maakt op de sticker nog een extra aantekening. Wellicht herinnerd ze zich mij nog wel. Vrij snel daarna wordt ik in prikcabine 3 verwacht. Een vriendelijk prikjuf neemt de formulieren van me aan en noemt de naam van de baliemevrouw: ‘…. maar dat weet ik toch’. Waarop ik benoem dat het bloed al een keer eerder naar Goes is gestuurd. ‘We gaan ervoor zorgen meneer’. Helemaal top!

Jas uitdoen, mouwtje opstropen, afbinden, kloppen, kloppen en nog eens kloppen. De sporen van eerdere prikmomenten zijn nog waarneembaar. De plek van twee weken geleden heeft nog een geel, groenblauwe kleur en de plek van vorige week is nog geel en paars. Dat wordt zoeken naar een geschikt plekje. Er wordt toch gekozen om in de plek van vorige week te gaan prikken. ‘Hier komt het prikje hoor’. Prima, niet zo spannend. Maar, helaas het buisje vult zich niet met bloed. Dan maar even terughalen en dan rechts duwen, geen bloed. Dan terug en naar links, geen bloed. Dan misschien iets dieper steken. Bingo! Na enig wrikken vult het paarse buisje zich met donker bloed. De prikjuf verontschuldigd zich diverse malen, maar wenst me ondanks alles een fijne dag en sterkte met de chemo. Onder dankzegging en met een pijnlijke arm verlaat ik het lab. Door naar de bestraling.

Bij het ZRTI is het de dagelijkse routine. Als ik op de tafel lig, wordt opgemerkt dat het eind van de behandeling in zicht is. Klopt! Volgende week donderdag. Tijdens de bestraling tel ik niet meer het aantal seconden, maar zijn het de stampertjes in de bloemen die weergegeven worden aan het plafond. Het zijn er 21, maar soms lijkt het 22. Je moet soms snel tellen anders draait het bestralingsapparaat voor de weergave en ben je de tel kwijt.

Na de bestraling door naar de dagbehandeling. Zelf checken we eerst nog in Mijn ADRZ-app of de bloedwaarden al bekend zijn, maar inloggen lukt niet. Op de dagbehandeling wordt ik weer vriendelijk welkom geheten en mag ik uitkiezen waar ik ga zitten of liggen. Net als de vorige keren kies ik voor een van de stoelen. Aangezien de verpleging nog bezig is, checken we nogmaals Mijn ADRZ. Met wat omwegen lukt het om in te loggen. Zo te zien zijn de bloedwaarden goed genoeg om de chemo te mogen ontvangen. Jolanda kan door naar haar werk en ik wacht geduldig tot ik aangesloten kan worden.

De verpleging is inmiddels bekend. Met de mannelijk verpleegkundige heb ik een klik. Vorige week hebben we gesproken over onze gezamenlijke passie muziek en het maken van radio. Ook vandaag hebben we weer een klik. Door de film Napoleon waar ik eind vorig jaar naar toe ben geweest, luister ik vanmorgen naar de podcast Napoleon met de Vlaamse journalist Johan Op de Beeck. Ik benoem dat terwijl hij een van de controles doet. Ook hij heeft dit geluisterd naar aanleiding van de film die hij ook bezocht heeft. Zelf geeft hij aan nog een keer naar Waterloo te willen. Waar de Slag om Waterloo heeft plaatsgevonden en waar Napoleon Bonaparte definitief is verslagen. Hoe toevallig kan het zijn. Wel grappig!

De chemo verloopt goed. We zitten vandaag met zeven mensen aan het infuus, allemaal met verschillende behandelingen. Het eten gaat boven verwachting goed. Twee beschuiten met boterzachte kaas, een papje en een kippensoepje. Tegen de tijd dat de voedingsassistente de dienbladen komt ophalen, moet ik nog aan mijn papje beginnen. Geen probleem. Uiteindelijk heb ik voor mijn doen veel gegeten en heb ik buikpijn. Rond 12:30 uur zitten beide middelen erin en is het infuus gespoeld. Nog een chemo te gaan. Het infuus wordt verwijderd en een drukverbandje wordt aangelegd. Op naar huis.

Thuis houden we het verder rustig vandaag. Een dag van de chemo hakt er elke week in. Ik vul mijn dag verder met rust, podcast luisteren en puzzelen. Het eten gaat naar omstandigheden redelijk.

Op naar morgen!

Behandeling, dag 15

Het maandag, dag 15 van de behandelingen. Terwijl de storm Isha rond het huis raast, zit ik aan mijn eerste bakjes koffie. Sinds gisteren tap ik de koffie in een warmhoudbeker omdat ik slechts kleine slokjes kan drinken. Telkens is de helft van mijn koffie koud en dat is niet lekker.

Niet alleen het eten is een probleem, ook het drinken begint helaas steeds meer een probleem te worden. De minimaal anderhalve liter vocht die ik moet drinken en nodig heb om afvalstoffen af te voeren, wordt een probleem. Vanaf vandaag ga ik een vochtlijstje bijhouden.

Mijn ontbijt bestaat uit enkele ‘Koffieleutjes’. Ze zijn zacht en met koffie smelten ze op je tong. Daarnaast zijn ze ook voedzaam. De biscottes vormen helaas een te groot obstakel. De storm is gelukkig maar van korte duur en zal aan het einde van de ochtend alweer gaan liggen. Vanmorgen heb ik nog wat thuiswerk verzet en doorgestuurd naar collega’s. Het verzet even de gedachten.

Vanmiddag staat bestraling nummer 15 op de planning. Bij de receptie krijg ik mijn laatste afspraken voor volgende week. Dat is handig voor de planning van de taxiritten door Jolanda en de kinderen. Zoals gebruikelijk is het, voor de bestraling, vragen naar de huidige stand van zaken. Ik benoem dat het eten en drinken minder gaat. Verder laat ik me er niet over uit, want tenslotte weten we dat dit te verwachten is. Het wekelijkse weegmoment geeft een kilo minder dan vorige week. Niet vreemd, als er minder in gaat, dan loopt het gewicht terug. Niet verontrustend.

Vanmiddag heb ik nog een loopje naar de apotheek om medicatie op te halen. Het aantal verschillende medicijnen groeit gestaag. Het eten gaat vandaag beter dan de andere dagen. Heeft dit te maken met het feit dat er afgelopen weekend geen behandelingen zijn geweest waardoor, het bestralingsgebied iets rustiger is? Als dat zo is, dan zal dat waarschijnlijk na vandaag weer minder moeten zijn. Nog acht dagen te gaan.

Morgen is het weer dinsdag en dat betekent chemokuur nummer 4. Vorige week waren de bloedwaarden minder als de week ervoor. Ik ben benieuwd hoe de bloedwaarden morgen zijn.
Morgenochtend gaan we eerst bloedprikken, bestralen en daarna naar de dagverpleging voor de chemo.

Overigens de vochtlijst die ik vandaag heb bijgehouden, geeft aan dat ik 1700 ml aan drinken heb binnengekregen. Dat is in ieder geval voldoende!

Fijne avond!

Behandeling, dag 14

Het is vrijdagmorgen 19 januari. Vanmorgen weer vroeg op, om 10:00 uur heb ik een afspraak in het ADRZ met de verpleegkundig specialist en aansluitend rijden we door naar Vlissingen voor bestralingen en een afspraak met de radioloog/oncoloog van het ZRTI.

Ik heb voor het slapen gaan, geen medicatie tegen misselijkheid ingenomen. De afgelopen nacht heb ik onrustig geslapen. Op de een of andere manier heb ik dromen, die bizar en realistisch aandoen. Ze zorgen ervoor dat ik af en toe wakker schrik, wakker lig en vervolgens weer in slaap val. Vermoeiend. Hopelijk is dit van tijdelijke aard.

De kleine hapjes van mijn ontbijt zakken niet goed weg en zorgen voor een pijnlijke opstopping en hoestbuien. Uiteindelijk ga ik drie keer over mijn nek. Dat wat er in zat, is er dubbel en dwars uit. Ik besluit het ontbijt te laten voor wat het is. Ik neem straks wel een drankje mee. Wellicht krijg ik die wel gedoseerd weg.

Ook vandaag ligt er een dun laagje sneeuw. De wereld ziet zo prachtig uit. De autoruiten zijn flink bevroren. Onderweg is het pad goed begaanbaar. In het ziekenhuis, aanmelden bij de paal en door naar de eerste verdieping. In de wachtkamer zitten behoorlijk wat mensen te wachten. Gelukkig hebben meerdere artsen spreekuur. Al even voor tienen wordt ik binnengeroepen. Het is vooral informeren hoe het met me gaat. Vandaag minder dan de andere dagen, maar over het algemeen gaat het redelijk. De medicatie voor de misselijkheid moet ik, vanaf nu, standaard gaan innemen. De passageklachten kunnen nog erger worden de komende 4 weken. Hier moet ik serieus rekening mee houden. Zoals eerder al is aangegeven, zit het venijn van de behandeling hem met name in de staart èn daarna.

Ik krijg geregeld de vraag of de behandeling al iets uithaalt en of de tumor al iets is geslonken? Helaas kan hier nog geen uitsluitsel over worden gegeven. De tumor en het gebied eromheen zijn geïrriteerd door de chemo en de bestraling. De slijmvliezen in het gebied zijn opgezet (oedeem). De bestraling zal ook na de behandeling nog een paar weken zijn werk doen, hierdoor is er voorlopig nog niets van te zeggen.

Het gesprek verloopt plezierig. Er wordt nog een tussentijdse telefonische afspraak gepland om vinger aan de pols te houden op 31 januari aanstaande. Er stond al een afspraak voor 14 februari, maar dat is een te lange periode. Op de vraag wat en wanneer het vervolg is op de behandelingen, krijg ik als antwoord dat de behandeling dan overgedragen wordt aan het Erasmus MC. Vanaf die periode zal de behandeling daar verder opgepakt worden. Dat is meestal een periode van zes weken.

Als we in de auto zitten ontvang ik een mail van het Erasmus MC met een afspraak voor 14 februari. Dit lijkt me geen juiste datum. Dat is twee weken na de bestraling en geen zes weken. In de auto stuur ik de mail door aan de verpleegkundig specialist met een verwijzing naar ons gesprek. Even afwachten wat voor antwoord hierop terugkomt.

Op een of andere manier heeft de start vanmorgen een beetje de das omgedaan. Ik voel me niet fijn. Als we ons melden bij het ZRTI, hoeven we niet lang te wachten voordat ik binnengeroepen wordt. Veel vroeger dan de afgesproken tijd. Altijd fijn! Net zoals elke dag wordt gevraagd hoe het met me gaat. Ik vertel me verhaal. Er wordt serieus notie van gemaakt, want als ik even later bij de arts zit refereert hij hieraan. Ook de arts geeft aan standaard de medicatie vanaf nu driemaal daags te gaan gebruiken.

De arts is ook nu weer uiterst vriendelijk en duidelijk. Hij neemt de volledige schuld op zich dat de passageproblemen door hem en zijn collega’s worden veroorzaakt. Helaas noodzakelijk. Volgende week vrijdag zien we elkaar weer. Het is nu weekend even geen behandelingen.

Behandeling, dag 13

Ik heb goed geslapen. Het tabletje tegen misselijkheid heeft zijn werk gedaan. Wel een paar keer korte momenten wakker geweest, maar daarna weer goed ingeslapen. Ook diep geslapen. Dat betekent dat ik erg duf aan mijn eerste bakje koffie zit. Buiten ziet het er prachtig uit met een licht laagje sneeuw en een flets zonnetje. Benieuwd hoelang dit blijft liggen aangezien de temperatuur rond het vriespunt ligt.

Het ontbijt gaat goed. Bij de medicatie heb ik nu ook het tabletje tegen de misselijkheid genomen, maar bij het lezen van de gebruiksaanwijzing besef ik maar weer, dat ik hier een beetje voorzichtig mee moet zijn, gezien de specifieke bijwerkingen. Morgenochtend sowieso maar even bespreken met de verpleegkundig specialist en later ook met de radioloog/oncoloog.

Straks om 13:40 uur staat bestraling nummer dertien gepland. Op verzoek van het ZRTI tien minuten later dan eerder gepland. Vandaag over twee weken is de laatste bestraling. De tijd gaat snel. Na vandaag nog tien keer.

De bestraling verloopt inmiddels routinematig. Ondanks het verzoek om 10 minuten later te komen, ben ik op mijn oude tijd aan de beurt. Degene die voor me zou zijn, is nog niet aanwezig. Dat is dan weer meegenomen. Inmiddels leer je de medewerkers wat beter kennen. De professionele betrokkenheid is groot. Dagelijks wordt uitgebreid gevraagd hoe het met je gaat en worden zo nodig tips gegeven. Ik ervaar het als prettig. Tenslotte ben je overgeleverd aan de situatie en heb je je ernaar te schikken.

Bij thuiskomst maak ik verse groentesoep. Heerlijk! Later zal mijn vriend de staafmixer, de grove stukken uit de soep pureren, zodat de doorgang zo min mogelijk wordt versperd.

Fijne avond!

Behandeling, dag 12

Het is woensdag 17 januari, dag 12 van de behandeling tegen slokdarmkanker. Vannacht heb ik onrustig geslapen. Het gevoel van een brok in mijn keel werd af en toe overruled door een impuls van braken. Maar er kwam niets, het was puur het gevoel. Korte momenten en dan was het weer weg. Indutten en dan weer opnieuw. Vanmorgen rond 06:00 uur bedacht ik me dat het tijd wordt voor de extra medicatie die ik heb tegen misselijkheid. Ik heb het nog niet gebruikt, maar het wordt nu wel tijd om de zo nodig medicatie serieus op het menu te zetten bij misselijkheid.

Om 11:40 uur staat vandaag de bestraling gepland. Dit keer wordt ik op gewone tijd binnengeroepen. Zoals elke dag wordt er gevraagd hoe het gaat. Ik geef aan dat ik extra medicatie heb ingenomen tegen de misselijkheid. ‘U heeft zeker pas chemo gehad?’ Klopt. Als tip krijg ik nog mee om voor het eten koud water te drinken, dit kan wellicht helpen. De bestraling verloopt zoals anders en snel staan we weer buiten. Op de terugweg halen we een broodje bij onze favoriete broodjeszaak, in de hoop dat ik die ook weg kan krijgen. Gelukkig gaat dit voorspoedig en ben ik blij als ik laatste hapje naar binnen heb.

Na het eten even met de draadloze stofzuiger door het huis gegaan en nu mijn gemak houden. Later vanmiddag gaan we nog even naar de stad om wat boodschappen te doen. Ondanks de snijdende kou is het fijn om even door de stad te lopen. Gewapend met pet en handschoenen is het goed te doen. De mensen in winkels probeer ik zoveel mogelijk te ontwijken, omdat ik geen onnodige virusjes op wil pakken. Aangezien de puzzelboeken er redelijk doorvliegen, vul ik de voorraad aan.

Een gekregen boekenbon wordt verzilverd bij de Drvkkery voor een boek van ‘Wereldgeschiedenis voor dummies’. In ruim 400 pagina’s alles over de grote spelers en gebeurtenissen die de huidige wereld hebben gevormd. Mooi en handig naslagwerk.

De avondmaaltijd gaat goed ondanks het continue gevoel van een brok in mijn keel. De tip van koud water heb ik geprobeerd met een koud blikje Ice Tea Green. Het ging goed, maar of dit echt hielp of dat dit toeval was is niet te zeggen. Daarvoor is het beeld te wisselend. En bij drinken moet je ook weten dat dit met kleine slokjes gaat, want ook drinken gaat anders mis en blokkeert de boel, met spugen tot gevolg.

Vanavond lekker ontspannen bezig met de radiohobby; luisteren naar de maritieme en luchtvaartfrequenties. Straks voor het slapen gaan, zal ik preventief een tablet innemen tegen de misselijkheid. Hiermee hoop ik de slaap van afgelopen nacht een beetje in te halen.

Fijne avond!

Behandeling, dag 11

Het is 06:25 uur als de wekker vanmorgen gaat. Wakker worden, want binnen vijf minuten wordt ik er weer aan herinnerd dat het dinsdag is, dag 11 van de behandelingen. Zo meteen rond 08:15 uur de deur uit om eerst bloed te gaan prikken en de prikzusters erop attent maken dat de beoordeling van het bloed in Vlissingen plaats moet vinden en niet zoals vorige week naar Goes gestuurd moet worden. Daarna om 09:00 uur naar het ZRTI voor de bestraling en dan door naar de dagbehandeling Oncologie/Hematologie voor de derde chemokuur.

Voordat we straks vertrekken moet ik eerst nog pré-medicatie innemen, dit moet ruim een uur voor de chemo ingenomen zijn. Deze middelen zijn tegen de misselijkheid en ontstekingsremmend. Maar eerst de dagelijkse medicijnen innemen, een bakje koffie en dan een ontbijtje.

De biscottes met kaas vervang ik door aardbeienjam. Het lichaam protesteert een beetje, maar laat het lichte ontbijtje toe. Ik moet tenslotte iets in mijn maag hebben voor de medicatie die ik zo meteen in moet nemen. Ook het hoesten is vandaag weer aanwezig. Gisteravond was ik een beetje benauwd. Bij het traplopen, stond ik te hijgen als een paard. Het zijn bijwerkingen van de bestraling.

Na het douchen, medicijnen innemen en op weg naar het ADRZ in Vlissingen. Als we het ADRZ binnenkomen is het aanmelden bij de paal en doorlopen naar het Lab. In tegenstelling tot vorige week, zit het nu helemaal vol. Maar, ik heb mijn labformulier nog niet gepakt of mijn nummer verschijnt al op het scherm. Nou, ik ben benieuwd. Dezelfde prikzuster zit achter de balie. Ik geef aan dat het bloed onderzocht moet worden voor de chemokuur en dat het de vorige week fout ging en het bloed vorige week naar Goes was gestuurd. De prikzuster kijkt over haar brilletje en zegt: ‘Dat was vorige week bij mij toch?’. Inderdaad! Ze spreekt een collega aan die naast haar staat en zij zal direct bloed afnemen en zorgen dat het in Vlissingen nagekeken wordt. Onder dankzegging mag ik gelijk plaatsnemen om bloed te prikken. Afbinden, vuist maken en kloppen. Het is lastig een ader vinden in mijn linkerarm. Maar rechts wil ik de chemo, dus na enig speur- en klopwerk is de ader gevonden. De buisjes vullen zich direct. Tijdens het prikken komt een andere prikzuster, zij zal de beoordeling doen en er expliciet voor zorgen dat de uitslag doorgegeven wordt. Bedankt!

Door naar het ZRTI. Ook daar word ik redelijk snel binnen geroepen voor de bestraling. Al voordat ik eigenlijk aan de beurt was, sta ik weer buiten. Door dan naar de dagverpleging voor de chemokuur.

Op de afdeling wordt ik weer gastvrij ontvangen. Ik wordt al herkend. Ik kies wederom een stoel. De bloeduitslagen zijn goed, wel lager als de vorige keer, maar ruim voldoende om de chemokuur te mogen doen. Het infuus wordt gezet, de koffie wordt rondgedeeld en de eerste zak met chemo gaat er full-speed in. Niet zoals bij eerdere kuren gedoseerd, maar volledige snelheid. Op de eerdere toedieningen heb ik geen reactie gehad, dus kan het nu met de normale snelheid. Inlooptijd is een uur, daarna spoelen, tweede middel van een uur en weer spoelen.

Het inlopen gaat voorspoedig. We bespreken de huidige situatie en de problemen met het eten. Ik wordt nogmaals op het hart gedrukt om aan de bel te trekken als het niet meer gaat, ook ’s avond en in het weekend. Rond 11:30 uur komt de etenskar met de lunch. Ondanks dat ik rond 12:00 uur klaar ben, kies ik ervoor om daar de lunch te nuttigen. Mocht het misgaan, dan zijn ze daar getuigen van. De lunch gaat gelukkig goed. Het cup-a-soupje, een dik met boter belegde boterham met jonge kaas en een boeren vanille vla. Rond 12:00 uur zit alles er zonder problemen in. Inmiddels is het infuus ook verwijderd. We zijn klaar! Met de chemo zijn we over de helft. Op naar huis. Mijn persoonlijke taxi is inmiddels gearriveerd.

Inmiddels is me wel duidelijk dat ik op de dag van de chemo niet zoveel energie meer heb. De rest van de dag is voor puzzelen, muziek luisteren en vanavond een beetje televisiekijken. Op dinsdag eten we met het complete gezin. Gezellig en fijn als iedereen thuis is. Het eten gaat ook vanavond goed. Wat dat betreft dus een topdag!

Behandeling, dag 10

Het is maandag 15 januari, dag 10 van de behandelingen. Vanmorgen doe ik een beetje rustig aan. Ik heb goed geslapen. De bestraling staat vandaag gepland om 16:10 uur. Het weekend is op zich goed verlopen.

Gisteravond heb ik voor de eerste keer mijn eten moeten pureren. Op ‘mijn’ menu stond maaltijdsoep. Aangezien er toch wat grove structuren inzaten, heeft mijn ‘nieuwe vriend’ de staafmixer er puree van gemaakt. Al brommend deed hij zijn werk en pureerde de tomaten-groentesoep. Maar vergat daarbij wel de aanwezige gehaktballetjes te vermalen. Op een of andere manier sloeg hij die over. Om de gehaktballetjes goed weg te krijgen moesten die nog door de gepureerde prut gekauwd worden. Nu was de substantie van de maaltijdsoep nog goed van smaak. Of dat bij andere gerechten ook zo is, dat gaan we ervaren. De soep kon ik overigens goed verdragen en vond SOEPeltjes zijn weg naar binnen.

Het ontbijt vanmorgen verloopt niet prettig. De twee kleine geroosterde biscottes werken tegen. Al bij de eerste biscotte krijg ik een enorme hoestbui en moet ik vaart maken naar de wasbak om de inhoud en veel slijm over te geven. Het lichaam verzet zich, door heftig in protest te gaan. De tweede laat ik voor wat het is. Ik zal straks wel een zuivelmomentje proberen, misschien dat mijn lichaam dat beter verdraagt.

De ochtend doe ik verder op het gemakje. Voor en na de lunch verzet ik nog wat werkzaamheden. Het resultaat deel ik met collega’s. Aangezien het ontbijt mis is gegaan, zie ik op tegen de lunch. In het tosti-ijzer leg ik een boterham. De geroosterde, eigen gebakken, boterham beleg ik met zachte tonijnsalade. Uiteindelijk lukt het me om twee boterhammen op te eten. Fijn! De ervaringen van direct moeten spugen hakken erin, het geeft me ook minder zin om te eten.

De middag verloopt rustig. We gaan op tijd richting het ZRTI voor de bestraling. Ik heb mijn jas nog niet uit of wordt al direct naar binnengeroepen. Dat is ongeveer zo’n 25 minuten te vroeg. De bestraling verloopt net als anders. Het is maandag en dat betekent het wekelijkse weegmoment. Het gewicht is afgerond hetzelfde als vorige week. Dat is gunstig. Bij het goedleggen en instellen van de apparatuur wordt gevraagd hoe het afgelopen weekend is geweest. Uiteraard bespreek ik de lastige eetmomenten en het overgeven. Na de bestraling rijden we om 15:55 uur al richting huis.

Vanavond eet ik 3 pasteitjes met ragout, ze smelten op de tong en geven gelukkig geen problemen. Verder gaan we ons op maken voor de dag van morgen. Zoals elke dinsdag bloedprikken, bestralen en morgen de derde chemokuur.

error: Content is protected !!