Het is maandag 29 januari, dag 20 van de behandelingen. De wekker stond relatief vroeg voor de maandag. Maar de wekker heb ik uiteindelijk maar uitgezet, want ik heb vannacht weer zo’n nacht waarin ik de slaap niet kan vatten. Ik heb hele kleine hazenslaapjes en zie elk uur wel voorbijkomen. Het heeft geen zin om een hele nacht uit mijn bed te zijn, maar even na 05:30 besluit ik om er toch maar uit te gaan en achter mijn laptop te gaan zitten. Zo meteen om 08:00 uur moeten we de deur uit, want om 08:40 uur staat vandaag de bestraling gepland.
Het afgelopen weekend een redelijk weekend gehad qua bijwerkingen. Wel een paar keer overgegeven met eten, maar verder ging het naar omstandigheden redelijk. Zoals ik al eerder schreef, de normen vervagen en telkens als het ietsje minder gaat, wen je snel aan de nieuwe situatie. Dat is maf, maar wel realiteit. Dus wat is ‘redelijk’. Het gewicht is wel weer verder afgenomen. Inmiddels zit ik nog vier ons van de ondergrens die de diëtiste heeft aangegeven. Maar we gaan stug door. De laatste dagen van de behandelingen moet ik kost wat het kost goed doorkomen. Ik houd me maar vast aan dat wat de arts eerder zei; ‘U zult afvallen, maar dat is niet erg. Na de bestraling komen die kilo’s er doorgaans weer snel bij. Tenzij het natuurlijk allemaal heel snel gaat’. Nou, dat laatste is niet het geval. Dus ik maak me daar nu zeker niet druk over en dat moeten anderen dan ook maar niet doen.
Gisteren ben ik, alleen, nog wezen wandelen. Op zich niet zo heel ver (3,7km), maar net te ver voor mij. Zo’n anderhalve kilometer van huis was het kaarsje bijna op. Uiteindelijk hebben we de finishlijn gehaald en is dan ook wel weer een prestatie, al zeg ik dat zelf. Alleen het moment van eigenlijk niet verder kunnen is confronterend en vraag je jezelf af wat er allemaal met je aan de hand is. Waarom kan ik dat kleine stukje niet gewoon uitlopen? Moet ik hulp vragen of ze me komen halen? Nee, natuurlijk niet. Die innerlijke gevechtjes, ze zijn en blijven bijzonder.

Vandaag moet ik ook nog langs de apotheek. Ze hebben me afgelopen week andere medicijnen gegeven dan die ik voorgeschreven heb gekregen. In plaats van een suspensie heb ik zakjes gekregen met korreltjes die moeten oplossen. Helaas krijg ik die niet weg, maar de zakjes met suspensie waren niet voorradig. Aangezien de medicijnen in de automaat zaten, is me dat toen niet opgevallen. Dus vandaag gaan we ze omruilen. Minpuntje voor de apotheek. Ze hadden me beter even aan de balie te woord kunnen staan, dat had me weer een loopje en frustratie gescheeld.
Bij de apotheek blijkt dat het middel pas in week 9 geleverd kan worden. Het is een van de geneesmiddelen waar een chronisch tekort aan is. Leve de medicijnindustrie. Er stond vandaag een heel stuk over in de krant. De apotheek heeft goed haar best gedaan en de naburige apotheken gebeld met de vraag of zij het middel nog hadden. Ook in de omliggende apotheken is enorme schaarste of tekort aan medicijnen. Uiteindelijk kon ik zestien giftmomenten ophalen bij de apotheek in de stad. Helaas was dat het laatste wat bij hun voorradig was. Ik schiet er in ieder geval een week mee op, ik heb in totaal nog tot en met volgende week woensdag voorraad. Helaas is dat niet week 9, maar week 6. We zullen dus moeten schipperen met die medicatie en druk blijven zetten op de apotheek.
Vanmiddag kreeg ik bezoek van twee van mijn directe collega’s van ’s Heeren Loo. Het was fijn om hen te zien en weer even bij te kletsen. Ik hoop, als het weer enigszins mogelijk is, snel weer een bezoekje aan kantoor te brengen.
Het eten ging tussen de middag niet helemaal naar wens. Een beschuit met extra jonge kaas, kon ik tot me nemen. Bij de tweede beschuit, was één hap genoeg om over mijn nek te gaan. Helaas.
Vanavond hebben we verse tomatensoep gemaakt en gegeten, lekker met de staafmixer tot prut gemalen. Twee kommetjes zijn in ieder geval binnen gebleven. Daarnaast twee pasteitjes met kalfsragout, ook deze waren mij goed gezind. YES! Een keer niet spugen is ook heel fijn.
Vanavond rustig aandoen en me voorbereiden op de laatste chemokuur, nummer vijf.
Prettige avond!